کیت تست سریع ترکیبی Lifecosm AIV/H7 Ag برای آزمایش تشخیصی دامپزشکی

آنفولانزای مرغی که به طور غیررسمی به عنوان آنفولانزای مرغی یا آنفولانزای پرندگان شناخته می‌شود، نوعی آنفولانزا است که توسط ویروس‌های سازگار با پرندگان ایجاد می‌شود. نوعی که بیشترین خطر را دارد، آنفولانزای مرغی با بیماری‌زایی بالا (HPAI) است. آنفولانزای پرندگان شبیه آنفولانزای خوکی، آنفولانزای سگی، آنفولانزای اسبی و آنفولانزای انسانی است که توسط سویه‌هایی از ویروس‌های آنفولانزا ایجاد می‌شود که با میزبان خاصی سازگار شده‌اند. از بین سه نوع ویروس آنفولانزا (A، B و C)، ویروس آنفولانزای A یک عفونت مشترک بین انسان و دام است که مخزن طبیعی آن تقریباً به طور کامل در پرندگان است. آنفولانزای مرغی، در بیشتر موارد، به ویروس آنفولانزای A اشاره دارد.

اگرچه آنفولانزای A با پرندگان سازگار شده است، اما می‌تواند به طور پایدار سازگار شود و انتقال از فرد به فرد را نیز حفظ کند. تحقیقات اخیر آنفولانزا در مورد ژن‌های ویروس آنفولانزای اسپانیایی نشان می‌دهد که این ویروس دارای ژن‌هایی است که از هر دو گونه انسانی و پرندگان اقتباس شده‌اند. خوک‌ها همچنین می‌توانند به ویروس‌های آنفولانزای انسانی، پرندگان و خوکی آلوده شوند و این امر باعث می‌شود که مخلوطی از ژن‌ها (بازآرایی) ویروس جدیدی ایجاد شود که می‌تواند باعث تغییر آنتی‌ژنی به یک زیرگروه جدید ویروس آنفولانزای A شود که اکثر مردم در برابر آن محافظت ایمنی کمی دارند یا اصلاً ندارند.

سویه‌های آنفولانزای پرندگان بر اساس بیماری‌زایی‌شان به دو نوع تقسیم می‌شوند: بیماری‌زایی بالا (HP) یا بیماری‌زایی پایین (LP). شناخته‌شده‌ترین سویه HPAI، H5N1، اولین بار در سال ۱۹۹۶ از یک غاز پرورشی در استان گوانگدونگ چین جدا شد و همچنین سویه‌های بیماری‌زایی پایینی در آمریکای شمالی دارد. پرندگان خانگی در اسارت بعید است که به این ویروس مبتلا شوند و از سال ۲۰۰۳ هیچ گزارشی از ابتلای یک پرنده خانگی به آنفولانزای پرندگان وجود نداشته است. کبوترها می‌توانند به سویه‌های پرندگان مبتلا شوند، اما به ندرت بیمار می‌شوند و قادر به انتقال مؤثر ویروس به انسان یا سایر حیوانات نیستند.